هوش اخلاقی

 

💟 هوش اخلاقی چیست؟

💠 اخیرا پژوهشگران سازمانی، علاقه مند به هوش اخلاقی شده‌اند، زیرا می تواند مرز بین نوع دوستی و خود دوستی را خوب توصیف کند. نخستین بار اصطلاح هوش اخلاقی توسط بوربا در روان شناسی وارد شد. وی هوش اخلاقی را ظرفیت و توانایی درک درست از اخلاق، داشتن اعتقادات اخلاقی قوی و عمل به آنها و رفتار درجهت صحیح و درست تعریف می‌کند. هوش اخلاقی، به معنی توجه به زندگی انسان و طبیعت، رفاه اقتصادی و اجتماعی، ارتباطات باز و صادقانه و حقوق شهروندی است. این آزمون توسط لنیک و کیل در سال ۲۰۰۵ تدوین شد. در ایران توسط تیمی مرکب از اساتید و پژوهشگرانی چون آراسته، عزیزی، شمامی، جعفری راد و محمدی جوزانی در سال ۱۳۹۰ کار هنجاریابی آن انجام شده است. پرسشنامه هوش اخلاقی به عنوان توانایی کاربرد اصول اخلاق جهانی در اخلاقیات، اهداف و مراودات یک فرد از روی قاعده است. در هوش اخلاقی بالاترین نمره ۱۰۰ میباشد و دارای بخشی از خرده آزمون های ذیل می باشد:

💠 ۱ عمل کردن مبتنی بر اصول، ارزشها و باورها: 
یعنی ایجاد هماهنگی بین آنچه که به آن باور داریم و آنچه که به آن عمل می کنیم. انجام آنچه که می دانیم درست است و عمل کردن به آن در تمام زمان ها.

💠 ۲ راستگویی:
 انجام آنچه که می دانیم درست است و گفتن حرف راست در تمام زمان ها.

💠 ۳- استقامت و پافشاری برای حق (ایستادگی به خاطر حقیقت): 
بر اساس باورها و ارزش های خود به خاطر حقیقت بر امور پافشاری نمودن.

💠 ۴- وفای به عهد: 
داشتن صداقت کامل به معنای این است که آنچه را نمی توانیم انجام دهیم، قول ندهیم و وفای به عهد در تمام زمان ها.

💠 ۵- مسئولیت پذیری برای تصمیمات شخصی:
مسئولیت اعمال و پیامدهای آن اعمال را در هر صورت پذیرفتن.

💠 ۶- اقرار به اشتباهات و شکستها: 
پذیرفتن مسئولیت اشتباهات و شکست های خود.

💠 ۷- قبول مسئولیت برای خدمت به دیگران: 
قبول مسئولیت و توجه به دیگران مطابق ارزش ها و باورها در هر صورت و در هر زمان.

💠 ۸- فعالانه علاقمند بودن به دیگران (اهمیت دادن خود جوش به دیگران):
 آنچه که برای دیگران انجام می دهیم نه براساس دستور و یا دریافت پاداشی باشد.

💠 ۹- توانایی در بخشش اشتباهات خود:
 آگاهی از عیوب خود و توانایی بخشش خود در قبال اشتباهات و رفع آنها..

💠 ۱۰- توانایی در بخشش اشتباهات دیگران:
 قبول افراد همان گونه که هستند .